Didi en Tineke gaan scheiden. Verdomme. ‘Het leven loopt helaas niet altijd zoals verwacht. Dit is een heel ingrijpende en verdrietige wending’, zei Samsom tegen NRC. De man die zijn hele familie bij de politiek betrok, die in filmpjes liet zien hoe persoonlijk de politiek kan zijn, ziet er gebroken uit. Hij bakte pannenkoeken. Hij dronk thee. Hij was thuis. “Mijn gezin is nu eenmaal mijn inspiratiebron.”
Ik wist het al een tijdje. Tineke had al veel eerder gezegd dat Didi niet zo lang de tijd kreeg om te wennen als politiek leider van de PvdA als in zijn eerste jaren in de Kamer. Toen kreeg hij een jaar de tijd. Dan hoefde hij er niet te zijn. Zij deed het gezin. Hij mocht zich ontwikkelen. Maar zo lang kreeg hij nu niet.
Verdomme. Ik heb hem gewaarschuwd. Vooral toen hij twitterend naast haar lag in dat grote hemelbed in Leiden, terwijl Tineke in haar rode negligé smachtend naar hem keek. “Nog heel even”, zei hij. Hij twitterde naar een vrouw uit Appelscha over de inkomensafhankelijke zorgpremie. Hij gaf haar alle cijfers tot tien cijfers achter de komma. Hij bleef uitleggen. Als Tineke ’s ochtends wakker werd en haar satijnen negligé aan een knaapje hing, was Didi nog aan het twitteren, met een man uit Opperdoes, over de strafbaarstelling illegalen. Tineke ging douchen, zuchtend.
Didi en ik zitten al een tijdje in een praatgroep voor gescheiden vaders. Hoewel ik natuurlijk zwijgplicht heb, kan ik zeggen dat de PvdA-leider gebroken is. Hij heeft veel aan de cirkel van liefde die wij voor hem zijn. Toen ik een arm om zijn schouders legde en hem vertelde over mijn nieuwe liefde, waar ik mee ga samenwonen, glimlachte hij even. ‘Lucky you’, bracht hij er dunnetjes uit. Zo ver is hij nog lang niet. Hij wil zijn Tien terug.
Uit ervaring weet ik dat het twee jaar duurt voor je je mondhoeken weer omhoog kunt krullen. Je voelt je machteloos. Scheiden is snijden. Is lijden. Is weet ik veel. Het doet gewoon pijn. Ik voel dus precies wat Didi voelt. Die keiharde eenzaamheid. Ik ben maar een simpele schoenenlapper. Maar Didi moet leiden. Die moet regeren. In tijden van depressie moet de leider de moed erin houden. Daarom stel ik voor dat we allemaal een mail naar Tineke Samsom sturen om haar over te halen terug te komen, voor volk en vaderland. Stuur die mail maar gewoon naar Bert Brussen. Hij stuurt alles door.
Marcel Duyvestijn is nu weer volledig gelukkig en hoopt dat Didi dat ook weer wordt. www.liefdevollid.nl
