Update:
Onderstaand artikel is geschreven door een auteur die, achteraf, niet helemaal betrouwbaar lijkt te zijn. In diverse media lijkt deze auteur artikelen te hebben geplaatst waarvan op z’n minst twijfel is over het waarheidsgehalte. Onderstaand interview heeft echter, voor zover wij kunnen nagaan, echt plaatsgevonden en de geïnterviewde heeft dat ook aan ons bevestigd. Dat is de reden dat wij hebben besloten het artikel online te laten staan. Wij raden u aan eerst dit en dit artikel te lezen om te weten hoe wij tot dit besluit zijn gekomen en wat er met de auteur aan de hand is.
Redactie TPO.
“In februari stonden twee Turkse mannen in pak bij mij op de stoep. Ze vertelden me dat ik geen tweets meer over Turkije moest schrijven, anders zou ik hetzelfde lot ondergaan als mensen in Turkije die te veel praten. Dat betekent ofwel in de gevangenis verdwijnen, dan wel dood in de zee gevonden worden.”
Aan het woord is Ali Utlu, 45, Turk, maar al zijn hele leven woonachtig in Duitsland. Hij is openlijk homo, een fel tegenstander van ‘Diktatürk‘ -zoals hij de Turkse president Erdogan noemt- en een principieel voorstander van het structureel scheiden van godsdienst en staat. Door de aanstaande Duitse verkiezingen, waarin veel aandacht is voor de multiculturele maatschappij en zijn optreden op sociale media raakte hij bekend vanwege zijn kritische houding ten aanzien van de islam. Die openlijke kritiek werd hem niet door iedereen in dank afgenomen.
“Ik word al jaren bedreigd, ofwel online of per brievenbus. Dan sturen ze afgesneden varkensoren naar me, met een briefje waarop staat dat ik als volgende aan de beurt ben. Of een Koran met een doodsverwensing in de kaft geschreven. Soms blijkt dat het jonge Duits-Turken zijn, die een grapje denken uit te halen.
“Meestal zijn het echter rechts-radicale Grijze Wolven (Turkse ‘Nazis’) en islamisten. Dat is veel ernstiger. Maar dat er echt iemand fysiek aan mijn deur klopt, dat was nieuw voor mij. Ze wilden me laten zien dat ze weten waar ik woon, dat ze me altijd kunnen pakken en dat ze alles met me kunnen doen dat ze willen.”
“Natuurlijk ben ik bang”, stelt een geëmotioneerde Utlu. Toch is hij niet voornemens zijn mond te houden. “Het houdt me niet tegen. Ik weet dat wat ik doe voor velen provocerend is, maar ik heb het recht dat te zeggen; we hoeven geen herhaling van 1933. En ik heb het recht te leven zonder bedreigd of mishandeld te worden.”
Utlu kijkt bijzonder kritisch naar religies. “Alle religies, niet enkel de islam”, stelt de Keulenaar. “Ze dringen zich aan mensen op, ze zijn homofoob en vrouwonvriendelijk. Dat moet niet kunnen. Denk aan katholieke organisaties die sollicitanten kunnen weigeren die niet christelijk zijn. En moslims en joden, die mogen besnijdenissen uitvoeren bij hun kind, terwijl amputaties bij VN-handvest verboden zijn.”
Volgens Utlu doen we er dan ook goed aan staat en kerk strikt te scheiden. Dat is volgens hem ook precies wat er mis is in Turkije. “Atatürk stelde duidelijke grenzen aan de islamisering van Turkije. Hij vond dat de islam iets is voor thuis en hij verbood de sharia, die toen nog gold. Dat zouden we in Duitsland en Nederland ook moeten doen. Religie hoort niet in het openbare leven en moet daar verboden worden”, stelt Utlu.
Hij vervolgt: “Het is een utopie te denken dat we de islam in Europa kunnen verlichten. De islam is meer dan een religie. Hij streeft naar dominantie en is per definitie politiek. Overal waar de islam de meerderheid heeft, worden minderheden onderdrukt. De Islamitische Staat is de ware islam. Alleen duidelijke regels en strenge rechters kunnen de islam tegenhouden.”
Dergelijke uitspraken hebben Utlu zeer impopulair gemaakt bij sommige delen van de Turkse gemeenschap in Turkije en Duitsland. Turkije laat hem op Facebook met regelmaat blokkeren vanwege zijn kritische posts over de Turkse mensenrechtensituatie en het afglijden van de Turkse staat naar een islamitische dictatuur; zelf moet hij op het sociaal media platform de ergste hate-postings lezen.
Utlu merkt op dat Facebook een pleaser is als het om het regime in Ankara gaat. “Ze wissen postings waarin de samenhang tussen de AKP-regering en de Islamitische Staat wordt aangetoond, zoals bijvoorbeeld de foto’s van Turkse vrachtwagens die wapens aan ISIS leveren. Maar ook thema’s als de moorden op transsexuelen in Istanboel worden snel gewist. Facebook is veel te bang dat het door Ankara in Turkije wordt verboden, dus stellen ze zich maar wat graag in dienst van het regime”, weet Utlu.
Vanwege zijn islamkritische opvattingen en felle kritiek op Erdogan krijgt hij inmiddels beveiliging; het aantal doodsbedreigingen aan zijn adres is nauwelijks nog bij te houden en Utlu zelf houdt ook wel degelijk rekening met een aanslag. “Maar ik ben niet de enige die te lijden heeft onder de islamterreur van de AKP. Turkse reisbureaus die zich tegen Erdogan uitspreken verliezen hun Turkse klanten. Die laten hen links liggen. Of hun ruiten worden ingegooid. Soms worden de eigenaren fysiek bedreigd. Velen zijn bang”, zegt Utlu.
Maar de lange arm van de Turkse staat is volgens hem niet nieuw. “Nu lijkt de Ditib -de Turks islamitische unie voor religie in Duitsland- alomtegenwoordig, maar dat is nooit anders geweest. Als kind moest ik regelmatig naar het consulaat. Als ik me dan druk maakte over de lange wachtrijen zeiden mijn ouders altijd dat ik stil moest zijn: ‘Pas op, je weet nooit wie er meeluistert’.”
Hoe anders was het in zijn jeugd in de Duitse deelstaat Hessen. Als zoon van een seculier Turks gezin ging hij niet naar de moskee. “We deden ook niet aan hoofddoeken”, stelt Utlu, die op 20-jarige leeftijd naar Keulen verhuist. Daar aangekomen weet hij niet wat hij ziet. “Hoofddoeken, nikabs, ik geloofde mijn ogen niet. Het was als in de streng gelovige Turkse binnenlanden. De Turken in Keulen hadden daadwerkelijk een parallelle maatschappij gevormd die zich niet leek te vermengen met de Duitse.”
En volgens Utlu is het sindsdien alleen maar erger geworden. “Vrouwen dragen vaker een hoofddoek en steeds meer moslims keren zich tegen de westerse levensstijl.”
Ali Utlu is dan ook niet gerust op de komst van het grote aantal islamitische vluchtelingen dat Duitsland de afgelopen jaren wist te bereiken. “Zij belijden een conservatieve vorm van de islam en brengen die mee naar Europa. Terwijl ze vastzitten in opvangkampen is hun religie hun enige houvast. Zal dat niet de moslims hier verder doen radicaliseren?”, vraagt Utlu zich af, die als openlijk homoseksueel vreest zelf een slachtoffer van de radicale islam te worden. “Waar deze mensen vandaan komen is geweld tegen homo’s heel normaal.”
Ook de situatie in Turkije zint Utlu helemaal niet. Hij vind dat het land zich ontwikkelt in de richting van een nationalistische dictatuur. “Dat ik me daar tegen uitspreek vindt mijn familie in Turkije niet prettig. Ook zij zijn bang voor represailles. Maar ik kan mijn mond niet houden.”
Door zijn uitgesproken mening en openlijke kritiek kan Utlu zijn familie niet meer bezoeken. “Ik kom het land niet meer in vanwege mijn kritiek op Erdogan. Ik gaf hem de bijnaam Diktatürk en die term is blijven hangen. Zeer tot ongenoegen van vele Turken in Duitsland”, zegt Utlu, die zich erover verbaasd dat zoveel Duitse Turken Erdogan steunen. “Ze vinden het prima dat de vrijheden van Turken in Turkije verdwijnen, terwijl ze zelf in Duitsland alle vrijheid blijven hebben.”
Tegelijkertijd leggen diezelfde Duitse Turken de vrijheden van andere Turken in Duitsland met een afwijkende mening aan banden. “Die worden, net als ik, telefonisch gemeld bij de Turkse autoriteiten. Het nummer staat gewoon in Turkse kranten en burgers worden opgeroepen landverraders te melden. Mensen die op de zwarte lijst staan worden opgepakt op verdenking van terrorisme zodra ze voet zetten op Turkse bodem.”
De medewerking van zoveel Duitse Turken aan het regime van Erdogan verbaasd Utlu. “Ze hebben hier hun bestaan opgebouwd. Hun belang ligt bij wat hier gebeurt. Maar Turkije zet hen op tegen hun Duitse thuis. Dat ligt ook aan de media, die vrijwel allemaal in staatshanden zijn. Die spuien gif en als dat vaak genoeg herhaald wordt gaan mensen het geloven.”
“Zo is ook het anti-Duitse klimaat onder Turken ontstaan. Die beweren nu dat Duitse media hypocriet zijn en Turkije altijd in een kwaad daglicht stellen, de bevolking opjutten tegen Erdogan en dat alles door Berlijn wordt georchestreerd. Dat roepen ook de Turkse politici met regelmaat”, stelt een verontwaardigde Utlu. Volgens Utlu is daarmee ook alles dat aan integratie in Duitsland gelukt is binnen een mum van tijd weer teniet gedaan. “Twintig jaar naar de verdommenis. En het ergste is dat de mensen denken dat alle Turken nu anti-Duits zijn.”
Ondanks alles in Utlu toch positief gestemd over de toekomst. Hij overweegt de politiek in te gaan en heeft een naturalisatie tot Duits staatsburger aangevraagd. “Natuurlijk, als je me vraagt of ik me veilig voel, dan moet ik ontkennend antwoorden, net als veel tegenstanders van het Turkse regime. Maar als er geen mensen meer zouden zijn zoals ons, dan waren er helemaal geen kritische stemmen meer over. Wij zijn de stem van de mensen in Turkije die er zelf nog nauwelijks een hebben.”
Lees ook: Inzake het waarschijnlijke nepnieuws op TPO.nl door waarschijnlijke nepjournalist Peter Blasic
