Achtergrond

Het nooit nagekomen kinderpardon: hoe PvdA zich voor 5 miljard liet vernaggelen

29-06-2016 16:30

‘Bruggen slaan’, heet het regeerakkoord waarmee PvdA en VVD elkaar in oktober 2012 in de armen vielen. Een van de grootste trofeeën voor de sociaaldemocraten is het kinderpardon, dat een einde moet maken aan hartverscheurende taferelen van kinderen die, tot ontzetting van hun huilende schoolvriendjes, op het vliegtuig worden gezet naar een land dat ze niet of nauwelijks kennen en waarvan ze soms zelfs de taal niet spreken. “Ontroerend moment, na al die jaren #trots”, twitterde fractieleider Diederik Samsom. “Kinderen eindelijk een toekomst geven is een van de mooie dingen die je als Kamerlid zomaar voor elkaar kunt krijgen”, snotterde PvdA-woordvoerder asielzaken Jeroen Recourt.

In ruil daarvoor moest de PvdA wél accepteren dat illegaliteit strafbaar zal worden gesteld. Voor de VVD is dit het “zoet” aldus (toen nog) staatssecretaris van Justitie Fred Teeven, na het “zuur” van het kinderpardon.

Hangende pootjes

Die prijs zou de PvdA nog lelijk opbreken. Onder leiding van de voormalige Iraanse asielzoeker Sander Terphuis brak een ware revolte onder de leden uit, waarbij onder meer Job Cohen en Jeltje van Nieuwenhoven aanschuiven. Vanwege dat punt weigerde de ChristenUnie steun aan het kabinet en Kamerlid Myrthe Hilkens stapte om die reden op.

Toen de PvdA ook nog de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014 dramatisch verloor, en de PvdA-top oordeelde dat de PvdA de eigen sociaaldemocratische normen en waarden wel erg lichtzinnig heeft uitgeruild voor een plek aan de coalitietafel, vroeg Samsom met hangende pootjes belet aan bij de VVD. Zou het illegaliteitspunt alsjeblieft van tafel kunnen, bij wijze van ideologische kluif voor de blaffende achterban?

Mark Rutte en Halbe Zijlstra begrepen het verzoek volkomen. Tuurlijk Diederik, doen we! Maar dan wel graag effe hier tekenen dat de hogere- en middeninkomens een lastenverlichting krijgen van 5 miljard. En zo geschiedde.

Boterzachte kinderpardonregeling

Maar wat niet geschiedt is het kinderpardon. Waar criticasters al voor gewaarschuwd hebben, blijkt te kloppen. De regeling is boterzacht. VVD-staatssecretaris Teeven (inmiddels vervangen door Dijkhoff) moet per geval beoordelen of een in Nederland ‘geworteld’ asielkind (vijf jaar of langer hier) in aanmerking komt voor genade. En Dijkhoff kent geen genade. Van de 1360 aanvragen tot nu toe (voorjaar 2016) zijn er maar 100 gehonoreerd.

En dus blijven de lotgevallen van Miram, Sadeq en hoe de uitgezette kinderen ook mogen heten, de PvdA achtervolgen. Petities, Facebookpagina-acties, het houdt niet op. Waar blijft die PvdA met dat zo zwaar bevochten kinderpardon?

Hoongelach

In 2014, nadat de Kinderombudsman de criteria van de pardonregeling ‘idioot’ had genoemd, en alle burgemeesters van Nederland vroegen om versoepeling, pleitte ook de ledenraad van de PvdA voor het ruim toepassen van de regels. Die motie werd in juni 2016 herhaald. Maar de staatssecretaris, lees de VVD, gaf geen krimp. En de PvdA-fractie? Met behulp van de nodige druk door Samsom legde de fractie zich daar bij neer.

Het gebeurt niet vaak dat een Kamerlid hoongelach ten deel valt. Het overkwam Attje Kuiken toen zij op dinsdag 29 juni in de Tweede Kamer moest verklaren dat de PvdA-fractie tégen het oprekken van de regels voor het kinderpardon is.

Handtekeningenactie

Op de publieke tribune ontplofte Esther van Dijken uit Baflo, aanvoerster van een inmiddels tot het kookpunt gestegen woedende achterban. Ze dreigde al maanden met het bijeenroepen van een Partijcongres. Daar had Samsom geen zin in en dus had hij haar nog de avond voor het Kamerdebat bezworen dat hij het met haar eens is. ‘Heus, de PvdA zal morgen met een motie komen waarin voor versoepeling wordt gepleit!’

Dikke neus. Mooi niet dus.

De handtekening-actie onder PvdA-leden om een partijcongres bij elkaar te roepen is inmiddels gestart. 2.500 zijn er nodig. Gezien de reacties van PvdA-leden uit het hele land moet dat een fluitje van een cent zijn. Het kinderpardon zou zomaar eens een bom kunnen leggen onder het kabinet. Niet dat daardoor ook maar één kind minder zal worden uitgezet. Het zal vooral de ondergang van de PvdA bespoedigen.