Vol overtuiging ben ik lid van GroenLinks. Maar soms zakt me de broek af van partijgenoten die intimidatie goedkeuren. Of het schijnbaar prima vinden als Charlie Hebdo-tekeningen niet worden getoond. Het zijn kernwaarden van onze partij die blijkbaar zijn vergeten. Je moet juist opkomen voor het mogen uiten van meningen die niet de jouwe zijn, dan kun je ze ook normaal op democratische wijze te lijf gaan.
Als GroenLinkser moet je je hard maken voor een democratische, open samenleving, met honderd procent inzet voor onze rechtsstaat. Daar hoort ook bij dat je beroerde meningen op democratische wijze bestrijdt. Het niet eens zijn met het anti-moslimgeluid van de PVV hoort daarbij. Je kan tegen de PVV demonstreren, je kan ze in debatten aanpakken, op Twitter of in opiniestukken. Aangiftes tegen de PVV wegens discriminatie is weliswaar heftig, en volgens mij contraproductief, maar ook een democratisch middel om in te zetten. Het bekladden van huizen van kandidaat-Statenleden, zoals onlangs in Friesland gebeurde, is dat echter niet. Dit anonieme bekladden is net zo laf en tegen de GroenLinkse kernwaarden als het bekladden van moskeeën of synagoges. Het is intimidatie omdat iemand ‘iets vindt’.
Blijkbaar is het moeilijk te verkroppen dat media soms hypocriet zijn. Want het geweld tegen actievoerders van de Partij voor de Dieren wordt minder belicht. En bedreigingen die binnenkomen aan het adres van linkse politici, van allerlei kanten, zijn ook schering en inslag.
De PVV heeft zelf geen leden. Geert Wilders heeft dat slim gezien, als je ziet wat uitgesproken aanhangers van de PVV bijvoorbeeld op internet voor bagger uitkramen, inclusief oproepen tot geweld. Maar zulke beledigingen en bedreigingen zijn een slechte reden om dan maar andere beledigingen en bedreigingen goed te praten.
De vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Daar plukt iedereen de vruchten van en daar kan niet mee worden gemarchandeerd. Nooit. Het geeft namelijk álle actiegroepen, schrijvers, tekenaars, columnisten en politici de mogelijkheid zich te uiten. Dat kan gepaard gaan met buitenparlementaire acties, met bezettingen, zoals nu in Amsterdam gebeurt, en met bijvoorbeeld tegendemonstraties bij extreemrechtse manifestaties. Dat is goed, mensen moeten vooral de straat op gaan tegen onrecht.
In het GroenLinks-beginselprogramma staan onder andere de volgende kernwaarden:
Deze kernwaarden, en al het andere wat in het GroenLinks-beginselprogramma en in de verkiezingsprogramma’s staat, daar moet je voor blijven opkomen. En dat betekent, ook al ben je het totaal met ze oneens, dat je je moet blijven uitspreken tegen intimidatie van andersdenkenden, dat je je uitspreekt voor de vrijheid van meningsuiting. Gek genoeg lijken sommige GroenLinksers, in hun streven naar een rechtvaardige wereld, deze kernwaarden te vergeten. Terwijl ze net zo belangrijk zijn als strijden tegen discriminatie, tegen geweld door Israël, tegen de praktijken van IS, of tegen het rendementsdenken op universiteiten of het kapotmaken van natuur. Misschien nog wel belangrijker, omdat ze de voorwaarden creëren om voor of tegen allerlei andere zaken op te komen.
Is het leuk het op te nemen voor je tegenstanders? Nee, vaak niet.
Is het nodig? Ja!
