Reportage

Zelfs dreigen met Ebola levert geen generaal pardon op

22-11-2014 16:33

“Ebola! Ebola!” roept de donkere vrouw, gehuld in een spandoek. Ze maakt een verwarde indruk. De groep joelt en schreeuwt als iemand de Tweede Kamer verlaat. Het is niet duidelijk wie er wordt uitgefloten. Ondertussen proberen Kamerleden Joel Voordewind (ChristenUnie), Attje Kuiken (PvdA) en Sharon Gesthuizen (SP) zich verstaanbaar te maken voor de groep van zo’n vijftig illegalen.

Donderdagavond eindigde een mars van illegale vluchtelingen. In drie dagen liepen zij van Amsterdam naar Den Haag. Daar vond een korte demonstratie plaats voor de Tweede Kamer, waar men vergaderde over de illegalenkwestie. Op het Plein toonde zich de ingewikkelde dynamiek van illegalen en wat er voor hen gedaan kan worden.

Goed georganiseerd

De vrijwilligers doen hun best. Er is drinken en de Kamerleden hebben een microfoon tot hun beschikking om zich enigszins verstaanbaar te maken. Na de manifestatie gaan de illegalen terug naar Amsterdam met een door de organisatie geregelde bus en worden er organisatorische mededelingen gedaan wanneer de bagage die in Leiden is achtergebleven bezorgd wordt.

De meute is boos en roept “Shame shame VVD!” en: “Shame shame IND”. Enkelen van hen gaan het gesprek met de Kamerleden aan en vertellen over allerlei persoonlijke situaties en waarom er hulp moet komen. Soms in gebroken Engels, soms in gebroken Nederlands. Één woord wordt opvallend goed uitgesproken: “generaal pardon”.

Lesje politiek

De Kamerleden horen het aan maar moeten zich al snel beperken tot een lesje Nederlandse politiek. Het beleid kan niet veranderen want er is geen parlementaire meerderheid. Niemand in het publiek accepteert dat antwoord, want men wordt zoet gehouden met de bestaande situatie dat burgemeesters op lokaal niveau doen wat ze kunnen. Maar dat is nu juist de situatie waar de illegalen tegen demonstreren.

Het probleem van illegalen is voor velen abstract maar hier in de kou op het Plein wordt het voelbaar. De Kamerleden willen wel luisteren maar ze kunnen niets doen. En zelfs als er een parlementaire meerderheid voor soepeler beleid zou zijn is het de vraag of er dan niet snel weer een nieuwe groep illegalen op de stoep van de Tweede Kamer staat.

Vandaag zeggen politici ‘nee’ tegen illegalen, een taak die normaal toekomt aan anonieme ambtenaren. Het valt politici die eigenlijk meer willen doen zichtbaar zwaar. Het was misschien passender geweest als VVD en PVV de illegalen te woord hadden gestaan.