De verkiezingen komen dichterbij en dus laten de politieke partijen zich van hun beste kant zien. Als paradijsvogeltjes paraderen ze langs de media. De een nog koketter dan de andere. Maar de SP breekt met deze traditie. Zij zijn geen vreedzame paradijsvogels maar ware vechtmachines. Inclusief leuzen die ons moeten doen geloven dat er een oorlog gevoerd moet worden. De SP is ‘klaar om te knokken’. Een campagne die qua toon en stijl geheel is overgenomen van wat het Vlaams Blok in de jaren negentig deed. Nogal een stijlbreuk in vergelijking met de ludieke tomaat die men tot nu toe gebruikte.
Emile Roemer is inmiddels zeven jaar fractievoorzitter van de SP en heel Nederland kent hem als een Bourgondische goedzak. Als een politicus die je de portemonnee van je moeder toevertrouwt. Tenminste, heel Nederland dacht hem te kennen. Maar twee maanden voordat de verkiezingen plaatsvinden maken we plotseling kennis met een geheel nieuwe Emile Roemer. De gezellige oer-Brabander heeft plaats gemaakt voor een ware vechtmachine. Het bierbuikje voor een sixpack. Goedmoedigheid is omgeslagen in woede. Op de poster van de verkiezingsposter kijkt een zeer kwade Roemer mij recht in de ogen.
Ik waag te betwijfelen of dit wel de juist tactiek is. Twee maanden voor de verkiezingen moet de kiezer duidelijk gemaakt worden dat we zeven jaar lang een verkeerd beeld hebben gehad van de leider van de SP. Alles wat we over hem dachten te weten wordt in een klap uitgewist. En daarmee benadrukken ze niet de sterke kanten van Roemer maar proberen ze zijn zwakke kanten te verdoezelen. En dat is toch wel de slechtste tactiek die je je kunt voorstellen. Niet alleen wordt het een hels karwei om van Emile Roemer een vechtmachine te maken, maar ook zijn natuurlijk pluspunten worden nu teniet gedaan.
De politiek leider van de SP bracht enorme goodwill met zich mee. Zijn zwakke punt was dat hij wellicht te aardig was voor de politiek. Maar waarom wordt van die zwakte geen sterkte gemaakt? Waarom heeft men niet de leuze gekozen ‘men noemt mij betrouwbaar en dat klopt!’ Daarmee zet je in een keer al je critici buitenspel. En, misschien nog belangrijker, je laat Roemer een rol spelen die dicht bij hem ligt. Nu moet hij geheel tegen zijn natuur in een bloeddorstige vechtmachine gaan spelen. Terwijl er niets mis was met zijn uitstraling. De echte zwakte van Roemer is dat hij op cruciale momenten niet met de juiste antwoorden komt. Hij heeft de neiging om uitgebreid te antwoorden op vileine aanvallen. Aan die valkuil moet hard gewerkt worden. Zorg dat hij inhoudelijk beslagen ten ijs komt. Oefen tot in den treure de verbale gevechten waarin hij terecht kan komen. Maak hem verbaal weerbaarder. Maar wissel zijn betrouwbaarheid alstublieft niet in voor machismo. Het past hem niet.
