Wat precies de boodschap van de voorstelling is, blijft onduidelijk. Woensdagavond is de eerste try-out van Thierry Baudet: De Voorstelling in de Acteerschool in Rotterdam. De onbekende actrice Roos Sparreboom maakte deze voorstelling van ongeveer een uur. Ze hield een crowdfundactie om de voorstelling te bekostigen. Baudet leek de voorstelling via Twitter te steunen en zo kwam binnen korte tijd het gewenste bedrag bij elkaar. Donderdagavond is nog een tweede try-out. Maar of die de moeite waard is?
De grote zaal van de Acteerschool zit half vol en dat lijkt op zichzelf een mooie prestatie voor een onbekende actrice van twintig jaar. Sparreboom acteert prima, er is een knappe versie van Baudet uitgezocht, de voorstelling is onderhoudend en bij vlagen zelfs geestig. Als uw verslaggever de audio had kunnen opnemen had hij u op veel geestige passages kunnen trakteren. Sparreboom deed voldoende research om meerdere karaktereigenschappen van Baudet goed neer te kunnen zetten. Wat ze er precies mee wil zeggen is minder duidelijk.
De voorstelling begint – enigszins verrassend – met een video van ruim tien minuten over de relatie tussen kunst en schoonheid. We zien een vrouwelijke kunstenares, een politicologie-student en een muzikant die met Sparreboom spreken over schoonheid – of het gebrek daaraan – in de kunst. De stelling lijkt te zijn dat moderne kunst vooral bezig is mensen te verwarren in plaats van ze schoonheid te bieden. Deze stelling lijkt opvallend veel op het soort stellingen die Baudet in het publieke debat inneemt.
Uit de rest van de voorstelling kunnen we opmaken dat Sparreboom niet gaat voor schoonheid, maar voor verwarring. Is ze een sympathisant van FvD? Uit een interview met het AD blijkt van wel, maar in de voorstelling zitten allerlei passages die het tegendeel suggereren. Wil Sparreboom eigenlijk Baudet gewoon beter leren kennen? Aan het einde lijkt ze te hopen dat hij in de zaal zit, terwijl de voorstelling ook laat zien dat ze vindt dat zijn fans te veel zaken op hem projecteren.
In deze voorstelling lopen feit en fictie op uiterst verwarrende wijze door elkaar.
De voorstelling stelt vooral de vraag wat we van Baudet moeten vinden. Is hij een narcist die alleen maar op zoek is naar aandacht, of heeft hij echte visies en kwaliteiten en wordt hij dus terecht door mensen aanbeden? Of ligt het antwoord ergens in het midden? Het antwoord lijkt te zijn dat juist omdat de media vol staan met Baudet en juist omdat die aandacht in geen relatie staat tot zijn daadwerkelijke politieke prestaties of inhoudelijke importantie, er reden is om op zijn enorme populariteit te reflecteren en er een voorstelling over te maken.
Onherroepelijk komt de vraag op of een voorstelling niet beter over een politicus kan gaan die al een lange carrière achter zich heeft. Zouden Wilders, Rutte of Pechtold geen logischer onderwerp zijn? Is er wel voldoende materiaal om iets gefundeerds over Baudet te zeggen? Als men cynisch is over de aandacht voor en populariteit van Baudet, kunnen we ook cynisch zijn over deze voorstelling. Publiciteit gegarandeerd, hoe goed of slecht die voorstelling ook is. Net als bij Baudet dus.
Het levert Sparrenboom een in het oog springend project op wat inhoudelijk nauwelijks iets toevoegt, maar wat daarmee wel een uiterst representatief beeld geeft van wat Baudet de politiek tot dusver te bieden had: gebakken lucht.
De tweede try-out van deze voorstelling is vanavond om 20.00 uur in de Acteerschool in Rotterdam. Er zijn nog kaarten.
