Feminisme: wie is er niet groot mee geworden? Vanwege de Eerste en Tweede Feministische Golf profiteren wij, moderne westerse vrouwen, dagelijks van de kansen die deze voorvechters van vrouwenrechten voor ons hebben gewonnen. Daar zou een bepaalde groep mensen wel wat meer dankbaarheid voor mogen tonen. Ja derdegolf-feministjes, dit betreft jullie.
Een aantal weken terug hebben jullie je namelijk weer van je ‘beste’ kant laten zien tijdens het plasprotest in Amsterdam. Een vrouw pleegt een overtreding en wordt ervoor beboet? Daar moet op geürineerd worden! Want wat is het belachelijk dat er voor vrouwen geen openbare buitenplasgelegenheid is, toch?
“Er zit duidelijk een tegenstrijdigheid in het modern-feminisme.”
Even afgezien van het feit dat zo een urinoir voor ons geslacht op geen enkele manier gebouwd kan worden zonder dat we op een hele ongemakkelijke manier op straat moeten hurken: Als jullie toch al zo sterk, onafhankelijk en trots zijn op jullie vrouwelijkheid (en vooral ook jullie gelijkheid), accepteer dan de consequenties van je daden; betaal je boete en zet je eroverheen. Dat is immers wat mannen ook doen wanneer ze betrapt worden tijdens het wildplassen. Gelijke behandeling: dat was toch het streven?
Er zit duidelijk een tegenstrijdigheid in het modern-feminisme. Dat wordt niet alleen duidelijk bij het eisen van een ongelijke behandeling waar het op wildplassen aankomt – en vooral in de methode die gebruikt wordt. Neem het hoofddoekjesdebat. Hierin gaat het meestal over de vraag in hoeverre deze vorm van submissie in het openbaar getolereerd zou moeten worden. De vraag is dan (volgens de ‘feministen’) waarom het als onderdrukking gezien wordt. Die vrouwen kiezen er toch zélf voor? Dat zeggen ze nota bene zélf. Wat echter vaak, al dan niet onbewust, weggelaten wordt, is welke consequenties het heeft wanneer deze vrouwen ervoor kiezen de hoofddoek níet te dragen. Daarnaast zou je jezelf nog af kunnen vragen in hoeverre het een keuze betreft, wanneer je van kleins af aan te horen krijgt dat een vrouw slechts eervol is, wanneer ze bedekt de deur uit gaat
De Islam is in wezen conservatief van aard. Je zou daarom verwachten dat een zo uitgesproken progressieve groep deze elementen hier dus juist een kritische houding tegenover zou hebben. Bij alle grote monotheïstische godsdiensten liggen de rolpatronen van man en vrouw vast, iets wat in de islam nog wordt gecompliceerd door religieus gesanctioneerde veelwijverij. Waar derdegolf-feministen vaak spreken over het doorbreken van rolpatronen en het bevechten van ruimte voor de 67 verschillende genders, laat men het na kritiek te leveren op de islam.
“Er is dus duidelijk geen sprake van consequent uitgewerkte idealen.”
Want laten we het inderdaad even hebben over die genders. Neem bijvoorbeeld de kwestie van het ‘genderneutraal opvoeden’. Dit gaat ervan uit dat geslacht niet vastligt in fysieke elementen. Dit is allemaal leuk en aardig. Het is ook vast en zeker bedacht met de beste bedoelingen. Echter, het genderneutraal opgevoede kind is ineens toch heel erg een vrouw wanneer ze recht moet krijgen op een toppositie. Plotseling telt niet meer de expertise, maar het soort geslachtsdeel in haar broekje. Een beweging waarin men dus pleit voor het geheel wissen van geslachtsconstructen enerzijds maar privileges en voortrekkerij wil voor het vrouwelijke geslacht anderzijds. Er is dus duidelijk geen sprake van consequent uitgewerkte idealen. Moeten we deze ‘idealen’ dan eigenlijk nog serieus nemen?
Het antwoord op deze vraag is een simpele ‘nee’. Wij vrouwen hebben het feminisme in onze westerse maatschappijen helemaal niet meer nodig. De Derde Golf van de beweging komt namelijk voort uit verveling en is een lekkage van de emancipatie, die simpelweg af is. Het telkens blijven zoeken naar kwesties waarin vrouwen achtergesteld zouden worden en uit gered moet worden, is dus niets meer dan een trieste slachtofferrol. We zouden het nog het best kunnen beschrijven als prinsessengedrag. Ironisch natuurlijk, wanneer je wenst over te komen als een fanatieke powervrouw.
In een land als Nederland heeft een vrouw, mits er sprake is van een opvoeding met westerse idealen, alle kansen waarvoor ‘gestreden’ wordt voor het grijpen. Vrouwen die niet constant bezig zijn met het overal propageren van hun inconsistente idealen pakken die kansen dan ook. Misschien is die topfunctie toch wat makkelijker te bereiken door er gewoon eerlijk voor te werken, zonder overal tegenaan te schoppen.
