Opinie

‘De VVD is moreel failliet en de partijtop smoort systeemkritiek’

22-09-2017 15:41

Op Jalta verscheen een stuk dat de aandacht trok met een vertoog over optimisme versus complotdenken: ofwel de realiteit versus Baudet, zoiets. Helemaal duidelijk wordt de insteek niet, maar vooral noemenswaardig is een blakend gebrek aan realiteitszin bij de schrijver.

Dat de VVD nog liberale restanten in zich draagt mag duidelijk zijn. Verder lijken ook zij zich te hebben overgegeven aan de collectivistische waanzin die men bij D66 en verder richting linkerzijde op het politieke spectrum constateert.

Liberalisme is vooraleerst de praktische toepassing van het menselijk handelen, waarbij de productiemiddelen in private handen zijn. Het gaat om handelingen van mensen in de realiteit.

‘Allochtoon’ mag niet meer

Het propageren van collectieve zorgverzekeringen, het subsidiëren van huizenbezitters, het belasten van kapitaal, het voortrekken van anderen omdat ze een andere achtergrond hebben of vrouw zijn. Een voorbeeld hiervan is het beleid van het politiecorps om zich in het bijzonder te richten op het werven van allochtone agenten. Of wacht, dat woord ‘allochtoon’ mag niet meer bij overheidsinstanties – een uiting van dubbeldenk ondanks een jarenlange ‘liberaal’ gedomineerde regering. Ook de hernoeming van een kunstencentrum, dat niet meer Witte de With mocht heten, is een voorbeeld van hoe het cultuurmarxisme zich doorzet ondanks (of dankzij?) liberaal beleid.

Dit soort ‘grappen’ zijn zeker niet wat de VVD-kiezer verwacht: dat staat nog los van het doorschuiven van (semi-)publieke functies naar elkaar, de vele fraude en oplichtingszaken of zwemen daarvan bij benoemingen, donaties, en gewoonweg de bestuurders zelf. Het pompen van geld in allerlei vergroeningsmaatregelen uitgevoerd door grote bedrijven riekt toch wel naar crony capitalism – gesubsidieerd kapitaal – wat iets heel anders is dan de vrije markt.

De VVD heeft haar ideeën verkwanseld

Voor de volledigheid: uiteraard speelt dit niet alleen bij de VVD. Dat zegt echter meer over de ethische en morele stand van zaken bij politieke partijen in het algemeen, dan dat de VVD hier te hard zou worden beoordeeld. Er wordt voortdurend gepraat over “optimisme” – maar wat moet dat optimisme verbloemen? Wie gaat er nu feitelijk op vooruit, wie gaat er feitelijk op achteruit?

De VVD heeft haar ideeën verkwanseld, maar dat is zeker niet in de afgelopen kabinetsperiode gebeurd. Dat is er sinds de strijd Rutte-Verdonk ingeslopen: de organisatie werd gestaag van een debatpartij tot spindoctor- en campagne-machine. Dat proces is allang voltooid, zonder dat er ooit sprake was van Forum voor Democratie. Het roepen van ‘tsjakka’ is bij de VVD op de plaats gekomen van inhoudelijke debatten, zoals ook VVD-lid Willem Opmeer vaststelt:

Wat betreft het voortdurende ledenverlies, in geen partij is qua innerlijk debat zo weinig te beleven als bij de VVD. Alle mooie woorden over debat- en discussiepartij ten spijt. Alles wordt van bovenaf dicht gemetseld. De tweede Kamerfractie is, zo klaagde ex- lid Ton Elias, aan een ijzeren tucht onderworpen. Onliberaler kun je je niet voorstellen. Het heeft er ook alle schijn van dat daar de kandidaat Kamerleden primair op worden geselecteerd. Loyaliteit tot het uiterste.

Onzekerheid arbeidsmarkt ongekend groot

Het is een zegen optimist te kunnen zijn. Zo zijn natuurrampen goed voor de economie, is elke afwijzing een leerproces, is de Europese Unie een succes, en is de economie groeiende. Voor wie groeit die economie eigenlijk? De onzekerheid op de arbeidsmarkt is ongekend groot – de groei bestaat met name uit overheidsbestedingen, terwijl burgers zelf nominaal steeds minder te besteden hebben. Jongeren kopen geen huizen, blijven langer in kutbaantjes werken, keren in grotere getale naar hun ouders terug, zitten met grotere schulden. Dat deze ontwikkeling gecompenseerd wordt door de winsten van allerlei grote bedrijven waar weinig mensen werken is dan een doekje voor het bloeden. Leuk voor kosmopolitische CEO’s; kut voor de middenklasse. Ondanks jaren VVD bewind is er nog steeds een joekel van een staatsschuld.

Als er voor liberalen al een taak bij de overheid ligt – de taken van de nachtwakersstaat – dan zijn zelfs deze niet goed ingevuld. Het leger zit zonder degelijk materieel – onlangs werd daarover nog gedemonstreerd. Ook verdrinkt de politie in haar werk, net als het Openbaar Ministerie, de financiën van redelijk wat brandweerkorpsen staan onder druk, de publieke infrastructuur buiten de Randstad is, op wat steden na, minimaal. Aan al deze zaken heeft de VVD haar goedkeuring gegeven of meegewerkt aan het realiseren van de plannen die ertoe leidden.

Partij zelf is ook hopeloos

Dan hebben we het nog niet gehad over de partij zelf. Interne kritiek op het klimaatbeleid wordt weggewuifd:

De kosten van het SER Energieakkoord zijn ca. honderd miljard euro (zie bijlage A). Parijs voegt daar naar verwachting nog eens ongeveer honderd miljard aan toe. Samen is dit een bedrag per modaal gezin van ongeveer €42.000. Deze kosten worden de komende decennia direct en indirect op de burger verhaald, waardoor de koopkrachtdaling van de meeste gezinnen over tien jaar opgelopen is tot ongeveer hun vakantiegeld.

Maar ook jongerenorganisatie, althans het vorige hoofdbestuur, stond praktisch op één lijn met Dwars, of nou ja, met hoe de wind dan ook waaide. Kritiek op het functioneren wordt stelselmatig beloond met de kadaverdiscipline waar onder anderen Ton Elias, Jeanine Hennis, en Ybeltje Berckmoes mee te maken kregen. Alles is gericht op het imago. Daarmee is de VVD ten diepste populistisch.

VVD moreel failliet

Waar Forum voor Democratie bij de VVD haar stemmers vandaan moet trekken? Geen idee. Er kan nog veel gebeuren, de verkiezingen zijn nog ver, en meer van dat soort holle frasen. De opsomming hierboven laat een partij zien die ideologisch, moreel, en politiek gezien failliet is. Tot nu toe kan Forum voor Democratie gegrond optimistisch zijn, zelfs volgens de NOS.

Van mij hoeven VVD’ers niet en masse naar Forum te rennen, maar in het licht van deze optimistische opsomming is erbij blijven misschien niet de beste keuze. In ieder geval moet er binnen de partij een revolutie plaatsvinden, want deze koers is een doodlopende weg. De partijtop – de greep van de spindoctors – zal echter de systeemkritische geluiden blijven smoren.