Klimaatscepsis: het achteruitgangsrisico van ‘rechts’

Een serieus aantal rechtse publicisten, journalisten en opiniemakers hebben zich vastgebeten in ‘klimaatscepsis’. Te vuur en te zwaard gaan zij tekeer tegen iedereen die probeert iets wetenschappelijks te melden over dat de aarde schijnbaar opwarmt door gebruik van fossiele brandstoffen en teveel CO2 n de atmosfeer. Niets lijkt immers minder waar dan dié aanname.

Nu vechten links én rechts een verbeten strijd over wat wetenschap precies wel en niet zegt. Zozeer, dat inmiddels in elk geval bewezen begint te worden dat feiten niet bestaan, alleen meningen, waarbij het aantal ondersteuners van een mening bepaalt hoe waar iets is. Met dat inzicht wordt het onbegrijpelijk waar dat deel van ‘rechts’ mee bezig is.

Feiten

Wat zijn de feiten waar waarschijnlijk iédereen het wél zo’n beetje mee eens kan zijn?

1. Dat veel wetenschappers hebben vastgesteld dat het klimaat opwarmt en dat dit zeer waarschijnlijk het gevolg is van CO2-toename door verbranding van fossiele energiebronnen. Met een zeespiegelstijging tot gevolg.
2. Dat andere wetenschappers betwijfelen of opwarming wel door ons komt en vaststellen dat de aarde ook door hele andere mechanismen kan opwarmen. Met zeespiegelstijging tot gevolg.
3. Dat weer andere wetenschappers ook dat betwijfelen en vaststellen dat de aarde helemaal niet opwarmt. Met totaal geen gevolg.
4. Er zijn een hele reeks alternatieven voor fossiele brandstof in ontwikkeling.

Als we dat met elkaar eens zijn, wat doen we daar dan mee? Logisch denken zou moeten opleveren: 1 en 2 zeggen dat doorgaan met fossiel gevaarlijk is, 3 zegt dat het niet gevaarlijk is. Mij lijkt het zonder meer duidelijk, gezien het enorme risico dat in het negatieve scenario schuilt, dat we er wijs aan doen om te proberen een eventueel opwarmingsrisico te verkleinen. En dus in te zetten op een transitie naar schone alternatieven. Mits dat ons natuurlijk niet zomaar verarmt of ongelukkig maakt.

Ondernemersgeest

Met een beetje Hollandse ondernemersgeest moeten andere voordelen van zo’n transitie in beeld komen:

1. Het putten uit oneindige bronnen in plaats van eindige.
2. Potentieel enorme nieuwe economische impuls, veel innovatie, extra werk, dus winstpotentieel, vooral voor olie-arme landen.
3. Decentrale bronnen, dus grote spreiding van kansen.
4. Loskomen van exorbitante verrijking van oliestaatjes of particulieren.
5. Schone lucht om in te ademen.
6. Veel stillere en snellere auto’s, motoren, boten, vliegtuigen.

Zelfs voor ‘rechts’ moeten hier een paar hele lekkere dingetjes tussen zitten. Inclusief het behoud (hoe conservatief wil je het hebben) van onze leefomgeving.

Achteruitgangsrisico

Maar ‘rechts’ wil dit allemaal niet. ‘Rechts’ zegt: ‘Nee, we hoeven niets te doen want het komt niet door ons, wij hebben het niet gedaan hoor!’
Nemen zij werkelijk liever het risico dat we onze kinderen straks onder laten dompelen omdat het de schuld van de aarde zelf is? Liever achteruitgangsrisico dan ondernemersrisico?

Het is duidelijk dat ‘rechts’ de neiging heeft om een beetje achteruit te denken: dat is tenslotte conservatief. Maar nu schieten deze sceptici wel heel erg door. Soms is vooruitgang óók rechts.