Zijn zetel in de Tweede Kamer is nog maar net bezet maar de frontale aanval op aanstormend politiek talent Thierry Baudet is al in volle gang. Wat bezielt zijn tegenstanders om Baudet zo vroeg al met pek en veren te willen besmeuren? Is het angst voor een nieuwe Pim Fortuyn, die grote bedreiging van links destijds? Of is het meer een makkelijk doelwit om aandacht te genereren en is het vooral Baudet zelf geweest die provoceerde?
De strekking van de boze geluiden uit ons gifkikkerlandje: Baudet zou wegens verschillende citaten een vrouwenhatende racist zijn. Sommigen noemen hem zelfs fascistoide en ‘eng’. Daarnaast zijn er nog mildere aantijgingen: Baudet is een arrogante zelfbenoemde intellectueel en niet authentiek. En ook nog een talentloos romancier (en u weet hoe dat afliep met die mislukte kunstenaar in Oostenrijk!).
De eerste storm van verontwaardiging behoort tot de meest heftige: het gewraakte artikel op ThePostOnline waar Baudet hier nog op terugblikt om vervolgens te moeten constateren hoe realisme steeds meer verfoeid wordt door idealisme.
Het citaat waar het om gaat:
“De realiteit is dat vrouwen niet alleen maar met omzichtig “respect” behandeld willen worden door hun sexpartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert: de realiteit is dat vrouwen overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden. “
Wat is een redelijke interpretatie hiervan? Met omzichtig ‘respect’ lijkt geen serieus respect te worden bedoeld, maar meer een soort overdreven voorzichtigheid uit angst voor afwijzing. Vandaar die aanhalingstekens. Het ‘nee’ wordt gelijkgesteld aan weerstand, binnen de Pick Up Art (versierkunde) ook wel beschreven als ‘token resistance’, waarbij de vrouw hard to get speelt, zich niet zomaar laat inpakken en daardoor van de man eist dat deze zijn best doet. De “overrompeling, overheersing en overmanning” lijken hiermee ook te slaan op verleiding en voorspel en allerminst op het resultaat bij succesvolle uitvoering ervan: seks. Baudet heeft overigens ook al talloze malen herhaald dat hij fysieke overrompeling afkeurt.
Laten we ons een cafeetje voorstellen waarin een jongen een gesprek aangaat met een jongedame:
Jongen: “Wil je een Brownie?”
Meisje: “Nee!”
Is de brutale jongeman, die vervolgens alsnog een versgebakken Brownie met slagroom voor de neus van de dame in kwestie neerzet, een walgelijke seksist die over de wil van de vrouw heenwalst? Of een speels ingestelde verleider met een onschuldig soort bravoure?
Bij De Wereld Draait Door mocht Baudet al eens proberen de emotionele Pavlov-reacties met rede te bestrijden. Zinloos. Vooral door de afwezigheid van zijn verontwaardigde opponenten, die kennelijk echt dachten dat de succesvolle versiercoach Julien Blanc mannen leert hoe je vrouwen moet aanranden en verkrachten. En dus niet begrepen dat er sprake was van wat misselijke grappen. Smakeloos weliswaar, maar niettemin een grap. Idem voor de hyperbolen en generalisaties waar Baudet zich van bediende.
Dit vermeende seksisme zou het topje van een ijsberg kunnen vormen. Want de tweede golf van verontwaardiging ging over iets heel anders: Baudet beschreef het Nederlandse immigratiebeleid en zei:
“…dat men bezig is de Nederlandse bevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkeren van de wereld, zodat er nooit meer een Nederlander zal bestaan. Zodat wie wij zijn niet meer gestalte kan krijgen.”
Baudet, zelf afkomstig uit een gemengd gezin, probeerde uit te leggen dat deze uitspraak om de westerse cultuur ging en niet om ras. Bij Pauw & Jinek werd hij gegrild over dit citaat. Frits Wester deed gretig mee en haalde uit: “Wees nou een vent en geef toe dat je uitspraak racistisch was”. Een sterk staaltje gaslighting, in scherp contrast met zijn keurige lijsttrekkersinterview bij RTL Nieuws. Dit was overigens de eerste publieke laster op TV tegen Baudet in zijn hoedanigheid van politicus, zijn partij bestond amper een half jaar.
Na afloop viel op hoeveel kritiek op het met gemeenschapsgeld gefinancierde praatprogramma geuit werd via onder andere Facebook en YouTube. Zelfs in het kamp van links werd sympathie getoond voor Baudet, uit walging over hoe Pauw en Jinek het hadden gespeeld. Niemand die Baudet, omringd door tegenstanders, bijstond in het debat of hem uit liet praten. En ondertussen werden er in het publiek ook nog semi-willekeurige gasten uit de wijk Leidsche Rijn gepositioneerd die achteraf allemaal politiek linksig actief bleken te zijn. Interessant is verder te vermelden dat de nummer twee van Forum voor Democratie, Theo Hiddema, rassenvermenging toejuicht in een interview van Cafe Weltschmerz, als zijnde de meest succesvolle vorm van integratie, de integratie via het bed.
Maar of het nu om ras gaat of niet, hoe verwerpelijk is die uitspraak van Baudet? Laten we een land als Israel als voorbeeld nemen. Men zou een immigratiegolf kunnen voorstellen waardoor het Israëlische volk, als het de poorten wagenwijd openzet, tot een minderheid zou gaan behoren. De staat Israel, haar wetten en gebruiken, zouden worden vernietigd. Zonder dat er een oorlog aan te pas komt. Misschien is het daarom toch wel handig voor Israel om ervoor te zorgen dat het Joodse volk de meerderheid blijft vormen? Zou dat racistisch zijn? Of is het maar net in wat voor land je graag leeft wat normen, waarden en cultuur betreft?
Baudet zou niet alleen een racist, maar ook een slecht verhulde nazi zijn volgens een giftige publicatie van Sander Philipse (die al te kritische reacties verwijdert, dus u bent gewaarschuwd). Verdacht zou het Baudet’s bezit zijn van een vermeend racistisch boek (Die Inteligenz und ihre Feinde, van Volkmar Weiss) dat de erfelijkheid van IQ probeert te onderzoeken. Volgens eenzelfde redenatie kan iedereen die Markies de Sade op de boekenplank heeft staan gezien worden als een enthousiast beoefenaar van poepseks. Verder wordt kritiek op de islam en op onbegrensd immigratiebeleid gelijkgesteld aan moslimhaat. Hilarisch dieptepunt in het artikel van Philipse is het bestempelen als ‘racist’ van de door Baudet bewonderde Immanuel Kant. Maar het allermooiste wordt bewaard voor het sluitstuk in het pleidooi: Baudet houdt meer van klassieke gebouwen dan van moderne! Tsja, dan moet hij haast wel nazi zijn.
Zelfspot en ironie is Baudet niet vreemd, ook niet wanneer hij zich de ‘belangrijkste intellectueel van Nederland’ noemt. De reacties daarop doen denken aan de provocaties door Gerard Reve, die arrogantie en racisme verweten werd als zijn knipoog weer eens werd gemist werd.
Opvallend is ook Baudet’s talent met controversiële uitspraken de media te vinden. Waarschijnlijk heeft ook hij goed begrepen dat het nodig is te overdrijven om genoeg de aandacht te krijgen. Wat altijd gebeurt bij controverse is dat tegenstanders erop mee kunnen liften, met name de middelmatige types. Die kunnen dan meteen aantonen hoezeer ze zelf deugen. Oplossingen voor de problematiek hoeven dan ook niet meer genoemd te worden, het verketteren van Baudet is de oplossing zelf geworden en als we die maar tegen houden dan hoeven we niets aan ons zelf of ons land te veranderen.
Met Wilders gebeurt hetzelfde: problemen in Nederland lijken allemaal zijn schuld te zijn. De overheid is maar wat blij met deze Pechtoldiaanse opstelling van veel media: hun rookbommen maken de echte vijand onzichtbaar. Het gaat niet meer over islam, immigratie of het onvermogen van de overheid hiermee verantwoordelijk om te gaan, het gaat over Wilders. Narcisten hanteren een zelfde tactiek: kritiek mag alle richtingen opgaan behalve hun eigen richting. De slachtofferrol is dan de beste schuilplaats. Links is altijd gek geweest op slachtoffers.
Narcisme is een eigentijdse kwaal. Als het te ver gaat leidt dit tot een gebrek aan zelfkritiek en een overdaad aan manipulatie om het opgeblazen zelfbeeld in stand te houden, ten koste van anderen. Baudet wordt ook een ijdeltuit en narcist genoemd. Nu is hij duidelijk gek op aandacht, aandacht die ook nodig is voor zijn jonge partij, maar gezien zijn zelfspot lijkt het ook met het narcisme toch echt mee te vallen.
Arrogant of niet, Baudet hekelt naar eigen zeggen de Hollandse bescheidenheid en steekt zijn nek liever ver boven het maaiveld uit. Mensen als Baudet passen misschien gewoon niet genoeg bij de kleingeestigheid en conformeringsdrang van Nederland. We mogen nog steeds vrezen voor het lot van kleurrijke, onafhankelijk denkende figuren in een domein waar grijze muizen en copycats de dienst uitmaken. Middelmaat blijft vaak hangen in middelmaat omdat het allergisch is voor wat het ontbeert.
Toch is het opvallend hoe populair zijn beweging in korte tijd is geworden. Forum voor Democratie bestond als politieke partij bij de eerste verkiezingsdeelname nog maar een half jaar en presteerde het toch een plekje in de Kamer te veroveren. Gezien deze razend snelle groei is er mogelijk bij opponenten veel angst voor een ongekende storm naar de top bij volgende verkiezingen. Zowel Baudet als Hiddema hebben zich briljante sprekers getoond, met flamboyante media-optredens waar menigeen van smulde.
Wat steeds opvalt bij kritiek op Forum voor Democratie: inhoudelijk lijkt men amper iets in te kunnen brengen tegen het verkiezingsprogramma van Baudet. Zelden is hij daar op aangevallen en wanneer dat wel gebeurde wist hij zich te weren, bijvoorbeeld in Buitenhof of bij het genoemde lijsttrekkersinterview van Frits Wester. Bij gebrek aan inhoud zijn er een aantal mogelijke strategieën. De bekendste blijft het op de man spelen. In de krochten van het internet neemt zo’n ad hominem al snel de vormen aan van scheldpartijen. In de media worden nettere scheldwoorden gebruikt: Populist, racist, fascist, neo-nazi, en seksist.
Baudet is een makkelijk doelwit: hij is een nationalist. De associatie met nazisme is snel gemaakt. Dat nationalisme niet automatisch betekent dat je een rassenleer hebt wordt dan niet meer interessant gevonden. Voor wie bloed wil zien, werkt een botte bijl immers minstens zo goed als een fileermes.
De citaten van Baudet lenen zich voor meerdere interpretaties. Negatieve interpretaties door iemand die het maar half leest, en zonder context lenen ze zich snel voor beschuldigingen van seksisme en racisme, door dogmatici die afwijkende interpretaties net zo min dulden als afwijkende ideeën. Ze manifesteren zich graag als voorstanders van de ‘verbinding’ en de ‘dialoog’ en zeggen tegen de ‘haat’ en ‘verdeeldheid’ te zijn die gezaaid zou worden door hun vijanden. Maar ondertussen uitzen ze extreme haat jegens andersdenkenden. De emotie regeert en helaas bevat deze geen enkele compassie als het om vijanden van de eigen ideologie gaat: eigenlijk moeten die dood. Via media als Twitter worden de stormtroepen van links gemobiliseerd door fanatici als de Groen Links-fractiemedewerker Anne Fleur Dekker en cabaretier Erik van Muiswinkel. Een online gedachtenpolitie waar men in de voormalige DDR jaloers op zou zijn.
Pim Fortuyn had het ooit over de linkse kerk. Het gedrag van deze linkse fanatici doet inderdaad denken aan onverdraagzame godsdiensten die niet op voorlijkheid betrapt kunnen worden. Vruchtbare discussies met deze dogmatici en fanatici zijn dan ook onmogelijk. Hiervoor zijn immers mensen nodig die daadwerkelijk openstaan voor rede, dialoog en verbinding.
