Niemand is hetzelfde en het is daarom belangrijk om andermans gedrag te tolereren; ook al zou je iets zelf niet doen. De simpele reden is dat je zelf ook wel eens wat doet dat een ander zich niet kan voorstellen. Als je dat feit niet van elkaar kunt accepteren dan kun je niet samen leven.
Tolerantie kun je echter ook oneindig oprekken. Je kunt alles wat onacceptabel is ook gaan tolereren. Al decennia lang worden de grenzen van de tolerantie steeds verder opgerekt door links Nederland. Vooral op het bekritiseren van het gedrag van voormalige gastarbeiders, hun (klein)kinderen en vluchtelingen ligt een enorm taboe. Een benadering waar deze mensen zelf met verbazing naar kijken.
Ook een benadering waar een steeds grotere groep meer en meer misbruik van maakt. Men lijkt te door te zoeken naar het moment dat er eindelijk helder wordt ingegrepen. Een moment dat met de opkomst van Geert Wilders (en elders in de wereld vele anderen) vorm begint te krijgen.
Tolerantie is niet oneindig, want het speelt tussen groepen in een samenleving die elkaars grenzen aangeven. Het werkt alleen als iedereen met elkaar in gesprek gaat over waar de grens ligt van wat je kunt accepteren. Als een ander jouw gedrag niet kan accepteren is er ook minder reden om het gedrag van een ander te accepteren. De buitenlanders waar links Nederland zo overtrokken tolerant op reageert zijn zelf volstrekt niet tolerant en onze houding zal hen hooguit vervullen met minachting. Het is slappe hap om iedereen die hier komt alles en nog wat te geven zonder wat terug te verlangen.
Je kunt heel tolerant zijn en iedereen willen helpen, maar als er volstrekt misbruik wordt gemaakt van je uitgestoken hand, dan mogen de ogen je toch een kee open gaan. Dan moet je met een forse bezem door de huiskamer. Blijkbaar weigert links Nederland de ogen te openen en blijft zij liever IJzeren Heinig te kijken naar de buitenlanders (en hun kinderen – intussen volgens hun paspoort Nederlander), die geen misbruik maken van de situatie. Deze groep krijgt zelf ook steeds meer last van hun ontsporende medelanders.
Je schaamt je als rechtgeaarde vluchteling gewoon de ogen uit je hoofd voor het wangedrag om je heen, en voor het onvermogen van de gastheer om hier gewoon tegen op te treden. Maar ja, wat kun je er tegen doen?
Zo kan het voorkomen dat homoseksuele vluchtelingen hun leven niet zeker zijn in het meest homo-vriendelijke land ter wereld en ook worden weggestuurd, terwijl de homohaters gewoon in de vluchtelingenopvang mogen blijven. Zo kan het voorkomen dat diverse groepen naar Nederland komen uitsluitend om met een mooie vertrekregeling te worden teruggestuurd. Zo kan het voorkomen dat meisjes hier naar toe worden gehaald om een kindhuwelijk te moeten sluiten. Zo kan het voorkomen dat ze vluchten voor een systeem dat niet deugt en terechtkomen in een systeem dat de rotte plekken gewoon laat importeren en toedekt met de mantel der liefde.
Het gevolg is niet dat ze veiliger zijn, maar dat alle ellende van elders nu ook steeds meer onze ellende wordt. En op links blijft men alles met de mantel der liefde afdekken. Niet alleen, omdat ze vluchtelingen tijd willen geven om te wennen aan Nederland. Ook om te voorkomen dat er labels worden geplakt, die ook effect hebben op de velen in Nederland, die zich wel netjes aanpassen.
Dus mag je niet meer praten over gastarbeiders of medelanders of allochtonen. Alsof daar het probleem mee oplost. Alsof ze niet inzien dat er niets mis is met het woord, maar alles met de verrotte gewoontes van een groep, die hier komt omdat hier de rotte plekken niet aanwezig waren.
Met de komst van de gastarbeiders in de tweede helft van de vorige eeuw ging dit heel geleidelijk. Met de komst van grote aantallen vluchtelingen in de laatste jaren gaat het heel snel en zijn de rotte plekken bij de mensen zelf ook veel ernstiger. Juist door alles met de mantel der liefde te bedekken bereik je twee dingen:
Met de opkomst van Geert Wilders en andere populisten is de teloorgang van de linkse tolerantie ingezet. Over de rug van de meest kwetsbare mensen wordt inmiddels een strijd uitgevoerd. Enerzijds de poging om ronduit crimineel gedrag of ander gedrag dat we hier in Nederland absoluut niet willen hebben groepsgewijs met de mantel der liefde te bedekken. Anderzijds de inzet om dezelfde groep als geheel buiten Nederland te houden.
Tolerantie werkt als we als samenleving per persoon kunnen beoordelen of gedrag al dan niet acceptabel is. Zo voorkomen we dat mensen worden beoordeeld met een groepsetiket. De mogelijkheid om zo naar mensen te kijken lijkt verder weg dan ooit.
