Opinie

Ken uw Turks-Koerdische terrorist

12-12-2016 21:25

Nederlandse politie-eenheden krijgen sinds een paar maanden voorlichting over Turkse en Koerdische terroristische organisaties. De bedoeling is dat Nederlandse sympathisanten van deze organisaties in een opsporingssysteem van de politie geregistreerd gaan worden. De mislukte couppoging van 15 op 16 juli in Turkije en de aanhoudende aanslagen in Turkse steden, zoals de dubbele bomaanslag bij het Beşiktaş stadion op 10 december in Istanbul, zijn aanleiding voor de vergrote interesse in Turkse en Koerdische terroristen.

Separatisten en Revolutionairen

De strijddoeleinden van de PKK (Partiya Karkerên Kurdistanê: Arbeiderspartij van Koerdistan) zijn redelijk bekend. Zij willen een Koerdische, op marxistische leest geschoeide, staat in het zuidoosten van Turkije, noord-Syrië en noord-Irak. De TAK (Teyrêbazên Azadiya Kurdistan: Vrijheidsvalken van Koerdistan), die verantwoordelijk is voor onder andere bovenstaande aanslag, jaagt hetzelfde doel na als de PKK. Menig veiligheidsanalist stelt dat de TAK en de PKK twee handen op één buik zijn. De PKK ontkent dit. De DHKP-C (Devrimci Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi: het Revolutionair Volksbevrijdingsleger) is niet een Koerdische, maar een Turkse beweging en is, net als de TAK, minder bekend bij het autochtoon én Turks-Nederlands publiek. De organisatie heeft haar wortels in de Turkse linkse studentenbewegingen uit de jaren ’70 van de vorige eeuw. Zij willen, middels een gewelddadige revolutie, een communistische staat oprichten in Turkije. DHKP-C’ers zijn daarom geen separatisten, maar revolutionairen. Dat is een groot verschil met de PKK en de TAK.

Ondanks de vervlogen allure van het communisme, alsmede het onvermogen om een breed draagvlak te creëren in de Turkse samenleving, houden deze terroristen vast aan hun marxistisch-leninistische idealen en gaan onvertogen door met het plegen van aanslagen. De reden dat de PKK de gewapende strijd vooralsnog niet opgegeven heeft, ligt onder meer besloten in het feit dat PKK’ers veelal een andere etniciteit hebben dan de Turkse. Zo schijnt de leider van de TAK de Syrische Koerd Fahman Husain te zijn, die geneeskunde gestudeerd heeft in Damascus en naar de bijnaam ‘dokter’ luistert.

Semi-Nederlandse organisatie

Wat weinig Nederlanders weten, is dat de DHKP-C al jarenlang opereert vanuit Nederland. Het ‘hoofdkantoor’ van de DHKP-C zou zelfs in één van de twaalf Nederlandse provincies gevestigd zijn. Hun leider, Dursun Karataş, had naast zijn Turks staatsburgerschap, tevens een Nederlands paspoort en is in 2008 overleden aan kanker in Arnhem. De geuite aantijging van de Turkse overheid, aangaande het feit dat het Westen Turks-Koerdische terroristen tolereert, bevat dus een kern van waarheid.

De DHKP-C kan in zekere zin betiteld worden als een semi-Nederlandse organisatie en is in 1994 ontsproten aan de roemruchtige Dev – Devrimci – Sol (Revolutionair Links). Deze groepering is opgericht in 1978 door de hierboven genoemde Turkse Nederlander. Hij nam het internationaal leiderschap van de organisatie op zich en vormde samen met een aantal revolutionairen een splinterfactie van Devrimci Yol (Revolutionaire Weg). Deze organisatie had zich eerder afgesplitst van het Turks Revolutionair Volksbevrijdingsleger (THKP-C). Dat op zijn beurt weer een splintergroepering was van de Revolutionaire Jeugdfederatie (Dev Genç), die al in 1969 was opgericht.

Vrees

We mogen ervan uitgaan dat de AIVD Nederlandse DHKP-C’ers, PKK’ers en TAK’ers loepzuiver in het vizier heeft. De gemiddelde journalist is echter minder op de hoogte van deze materie, laat staan een gemiddelde Nederlander. De nuances en complexiteiten van het Turkse politieke landschap, zijn immers lastig te doorgronden. Vandaar dat het niet onverstandig zou zijn dat Nederlandse journalisten, gelijk Nederlandse politieagenten, meer over het aangesneden onderwerp leren. Nederland moet namelijk niet alleen bevreesd zijn voor terugkerende ISIS-strijders, maar ook voor Turks-Koerdische vetes, die eventueel uitgevochten zullen worden op Nederlands grondgebied.