Politiek

#Bruslog – Conclusies uit Brussel (slot): Iedereen wordt vroeg of laat het systeem ingezogen

07-07-2016 13:41

“Je moet met die rubriek over Brussel stoppen, want je hebt geen onbevangen blik meer”. De goede vriend bedoelde het misschien aardig, maar het klonk toch als een fiks verwijt. En dus schoot uw verslaggever meteen in de verdediging: natuurlijk ben ik mijn onbevangen blik niet kwijt. “Ik ben totaal niet ingezogen in het Brusselse systeem”, riep ik kwaad.  

De goede vriend had nog wel een illustratie van ‘ingezogen zijn’ in het Brusselse. Uw verslaggever vraagt zich al enige maanden af hoe transparant trialogen zijn. “Zou dat nou iemand op deze aardbol iets interesseren?” vroeg de goede vriend zich hardop af. Het antwoord is waarschijnlijk nee: niemand weet wat trialogen zijn, dus hoe kan men zich dan druk maken over het gebrek aan transparantie? Hoe langer je in Brussel rondloopt, hoe Brusselser je vragen worden.

Procedures nog eens uitleggen

Woensdagmiddag was er een debat in Nieuwspoort over de resultaten van het Nederlandse EU-voorzitterschap. Echt verrassend was het niet: het publiek en het panel waren grotendeels eurofiel, de vragen gingen alle kanten op, de VVD deed weer eens alsof ze heel erg kritisch over de EU is, de SP kwam met allerlei onhaalbare alternatieven en over de resultaten van het voorzitterschap was eigenlijk nauwelijks iets met zekerheid te zeggen vanwege het gebrek aan informatie. Er gebeurde dus niets nieuws.

“Die Brexit heeft de Europese Commissie aan zichzelf te danken”, zei een kennis met Britse roots onlangs tegen me. “Ze zijn daar in Brussel allemaal niet gekozen en ze beslissen wel over ons”. Zie hier weer het bewijs voor ingezogen worden in het systeem: uw verslaggever voelde zich geroepen om uit te leggen dat dit toch echt niet klopte. De Europese Commissie is inderdaad niet gekozen maar EU-regels komen er alleen als een meerderheid van de lidstaten en het Europees Parlement instemmen. Die hebben een direct of indirect mandaat van kiezers. Tja.

De EU te goed begrijpen

Dit is wat er gebeurt als je te lang in Brussel rondloopt: je gaat begrijpen waarom de EU op de huidige manier werkt. Dat was het doel van deze serie ook. De EU wordt als het ware voorspelbaar en logisch. Maar dat creëert een probleem: wat uw verslaggever logisch is gaan vinden, vindt geen enkele lezer logisch. Zie hier de reden waarom veel EU-correspondenten het verwijt krijgen eurofiel te zijn: ze leggen uit hoe de EU werkt en distantiëren zich er niet van. Voor dat laatste zijn ze niet ingehuurd, en nog belangrijker: ze begrijpen de Brusselse logica gewoon te goed.

Dit Brusselse avontuur begon met de verkiezing van de lijsttrekker van de PvdA eind 2013. Ik sprak toen met de vijf kandidaten waarvan we er nog maar eentje kennen: Paul Tang. Vorig jaar ging uw verslaggever elke maand naar Brussel, dit jaar bijna wekelijks twee dagen. Uw verslaggever was ook twee keer in Straatsburg, liep referendumbijeenkomsten af en dook soms eventjes op in Den Haag als men daar over de EU sprak. Ben je dan nog een buitenstaander? U weet het antwoord.

Doneer en het komt goed

En dus komt er met deze blog na 217 afleveringen een einde aan deze rubriek. Dank aan de 259 donateurs voor hun financiële bijdrage aan dit project. Zonder die bijdragen was deze serie er niet geweest. Als meer burgers gaan betalen voor online journalistiek, komt het wel goed met de democratische controle. Doneer dus nu alvast gul aan TPO en later deze zomer aan mijn nieuwe project waar u nog over zult lezen.

Chris Aalberts deed dit jaar onder de titel #Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel, in Den Haag en in het land. Dit was de laatste aflevering.Na de zomer komt hij terug. Want we gaan iets nieuws doen.