Het is u misschien ontgaan, maar afgelopen week was de Amsterdam Fashion Week. Dit is een evenement wat de meeste mensen aan zich voorbij laten gaan: zijn al die modeshows bij de Westergasfabriek nou voor iedereen, of is dit een feestje voor de mode-industrie? Helemaal duidelijk is het niet, maar zondagmiddag was het evenement in ieder geval voor een breed publiek: het was tijd voor “Political Catwalk”, een project waarbij jongeren mode ontwerpen voor politici. De Amsterdam Fashion Week is een extreem commercieel evenement. De vlaggen van sponsor Mercedes Benz hangen werkelijk overal. We kunnen een foto laten maken waarbij we virtueel op een Mercedes worden geprojecteerd. In de zaal schreeuwt Vodafone ons tegemoet en op het terrein staan allerlei stands van totaal onbekende merken die kennelijk luxe zijn, zoals Essie en Lillet.
Bij de Amsterdam Fashion Week lopen alleen maar knappe mensen rond in veel te dure kleren. De meisjes lopen in strakke zwarte jurkjes en de jongens in strakke beige pakken met stropdas. Ze hebben allemaal onder de zonnebank gelegen en stonden lang voor de spiegel. Een jongen ronselt mensen om op de foto te gaan voor Mercedes Benz. Het is moeilijk te ontkennen dat zijn selectiecriterium uiterlijk is. Alleen knappe mensen mogen op de foto staan. Ouder publiek wordt niet gevraagd terwijl er bij de stand weinig te doen is. Ook uw verslaggever komt niet in aanmerking.
Op de Amsterdam Fashion Week wordt politiek impliciet niet erg hoog aangeslagen. Froukje Bouwman presenteert de show. We krijgen twintig ontwerpen van jongeren te zien die worden gedragen door politici. Wie die politici zijn krijgen we niet te horen. Cecile Narinx van Harper’s Bazaar is voorzitter van de jury die een aanmoedigingsprijs mag uitreiken. Ook Eddy Terstall zit in de jury want ‘hij heeft politicologie gestudeerd’, weet Froukje te melden. Dat Terstall deze studie niet afmaakte maakt niet uit.
Op dezelfde manier is het geen probleem dat Terstall wel een film over politiek maakte – Vox Populi – maar dat Froukje toegeeft dat ze die niet heeft gezien. Op dezelfde manier zien we Europarlementariër Paul Tang (PvdA), Tweede Kamerleden Wassila Hachchi (D66), Marith Rebel (PvdA) en Martijn van Helvert (CDA) en enkele provinciale en lokale politici over de catwalk lopen zonder enige referentie aan hun werk, inhoud, functie, persoon of partij. Dit maakt allemaal voor dit publiek niet uit: het is één pot nat.
De kleding bevat referenties aan politiek zoals de jongeren die ervaren. We zien een Nederlandse vlag, een overvloed aan stropdassen, rode potloden, oude kranten, kapotte fietsbanden en een pak met afgeknipte pijpen en mouwen. Politiek gaat bij de Political Catwalk over Nederland, formele kleding, lappen tekst en verkiezingen. De muziek is eveneens tekenend: er wordt passages uit debatten gebruikt en deze worden steeds weer herhaald. Voor de jonge ontwerpers blijkt politiek een herhaling van steeds dezelfde zetten.
Zo biedt de Amsterdam Fashion Week het ultieme inkijkje in hoe jonge mensen politiek ervaren: als herhalend ritueel van oudere mensen die op formele wijze met elkaar een show opvoeren in de vorm van debatten waar je als jongere vrijwel nooit zelf een bijdrage aan mag leveren, behalve in het stemhokje. Jongeren haken vooral af door de manier waarop politiek zich manifesteert: afstandelijk, formeel en repetitief.
Zo bezien is politiek net de Amsterdam Fashion Week. Beide rituelen zijn voor de buitenwereld ontoegankelijk: je kunt in de politiek weliswaar naar bijeenkomsten en bij de Amsterdam Fashion Week kun je in theorie naar een modeshow, maar de meeste mensen passen daarvoor. De mensen communiceren in alles wat ze doen afstandelijkheid: in de politiek door formele kleding en ingewikkelde taal, bij de Amsterdam Fashion Week door een uiterst arrogante blik.
Als politici dus willen weten hoe jongeren politiek ervaren moeten ze hun licht inderdaad opsteken bij de Amsterdam Fashion Week.
VIDEO – Politici op de catwalk
In de maand juli organiseert ThePostOnline een crowdfunding-actie: stuur Chris Aalberts vanaf september naar Brussel om twee keer per week verslag te doen van Europese politiek. Je kunt ook bijdragen aan deze actie. Lees hier meer.
