De lijsttrekker van GroenLinks Waterland, Laura Bromet, heeft een campagneplan geschreven. De campagne van GroenLinks Waterland is spannend, want de laatste keer haalde de partij maar net drie zetels en de landelijke trend is niet bepaald positief voor GroenLinks. En dus heeft Bromet een lange lijst van activiteiten opgesteld. De campagne begint formeel op 1 februari, maar daarvoor waren al wat eerste activiteiten.
GroenLinks Waterland onderscheidt zich van andere partijen op het groene thema: zorg voor het landschap en duurzaamheid. Er komen geen nieuwe woonwijken in Waterland en het landschap moet blijven zoals het is. De campagne moet dit punt steeds weer benadrukken. Met kerst ontvingen alle inwoners een kerstkaart van GroenLinks: ‘Een Groen 2014’. Het is een van de activiteiten waarvoor budget nodig is. Het is onbekend of dat geld er is. De voorzitter stelt voor ‘een bedelactie’ te houden, want de campagne gaat zo’n 2.500 euro kosten.
De eenvoudige kerstkaartenactie levert direct dilemma’s op. Wie wil de kaarten bezorgen? Bromet heeft gelukkig kinderen die een bijdrage kunnen leveren. Anderen komen schoorvoetend tot de toezegging een woonkern voor hun rekening te nemen. Het blijft onduidelijk of de bezorging aan het einde van de vergadering geregeld is. Een lid oppert: “misschien kunnen krantenbezorgers de kaarten meenemen?” Uiteindelijk zijn alle wijken verdeeld.
Maar het grootste dilemma moet nog komen. Wat moet GroenLinks doen bij mensen met een Nee-Nee-sticker op de brievenbus? De meningen zijn verdeeld. Een lid weet dat je in zo’n geval moet aanbellen om te vragen of ze de kaart willen hebben. Het is onduidelijk of de leden en krantenbezorgers hier vroeg in de ochtend toe bereid zijn. “Maar juist mensen met zo’n sticker zijn onze stemmers!” roept Bromet uit. De oplossing is simpel: iedere bezorger kijkt zelf wat hij of zij zelf denkt dat het beste is. “Dat is ook de landelijke oplossing”, bromt iemand nog.
Waterland heeft prachtige landschappen die GroenLinks graag wil beschermen. Op de mooiste plaatsen van Waterland zouden kiezers er dus op gewezen moeten worden dat juist GroenLinks deze landschappen in stand wil houden. Dat kan door er een heel groot spandoek op te hangen met deze boodschap. Maar mag je zomaar een spandoek ophangen? Voldoet dat wel aan de landschapsverordening? En belangrijker: GroenLinks is tegen spandoeken langs de openbare weg. Is dat dan wel verstandig?
GroenLinks organiseert ook huiskamerconcerten met een kandidaat-raadslid. Hij heeft voor iedere woonkern van Waterland een volkslied geschreven. Bromet verwacht niet dat er veel mensen op af gaan komen, maar het is wel leuk voor de publiciteit. Verschillende leden melden zich aan voor een concert bij hen thuis. Zo worden verschillende kernen bediend. In Uitdam is er nog geen locatie, maar misschien dat inwoonster Katja Schuurman daar wel aan mee wil werken. Onduidelijk blijft wie Katja gaat vragen.
De kerstkaart, de spandoeken en de huiskamerconcerten zijn slechts drie van de activiteiten die op stapel staan. De website moet bijgehouden worden, sociale media worden ingezet, er komt een nieuwsbrief, er komen dorpsdebatten uitgezonden door de lokale omroep, er worden groene lintjes uitgereikt aan duurzame ondernemers in de gemeente, er komt een verkiezingsfilm van Bromet’s vader en een kandidaat rijdt rond met een bakfiets met zonnepanelen. Op al deze manieren gaat GroenLinks Waterland het ‘GroenLinks-gevoel’ overbrengen.
Het overbrengen van dit gevoel valt niet mee. Burgers komen niet uit zichzelf naar activiteiten toe en staan niet altijd open voor de boodschap als de partij hen opzoekt. Regels werken tegen, geld is schaars en leden moeten aangemoedigd worden om mee te helpen. Toch moet de partij aan de slag, want zonder aansprekende campagne staat het verlies vast. De landelijke peilingen zijn voor GroenLinks onverbiddelijk.
Chris Aalberts volgt vier lokale politici tijdens hun campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart 2014. Eerdere afleveringen uit deze serie vind je hier. Beeld: campagneposter GroenLinks Waterland.
