De Palestijnen waren gewaarschuwd: als zij erin zouden slagen om bij de VN de status van ‘waarnemersstaat’ te bereiken, zou Israël hen zwaar straffen. En zie, terwijl Palestijnen de straat op gingen om deze bescheiden internationale erkenning te vieren, maakte Netanyahu bekend dat er drieduizend woningen gebouwd zullen worden op de Westelijke Jordaanoever. En direct daarop volgde nog een extra treiterende maatregel: Israël zal belastinggelden waar de Palestijnse regering recht op heeft, achter houden. Een greep in andermans portemonnee.
Netanyahu is duidelijk niet bang om oude anti-joodse clichés aan te wakkeren. Wellicht wil hij de critici van zijn beleid hiermee juist provoceren om weer eens te beginnen over ‘joodse geldzucht’. Dan kan hij ze gelijk wegzetten als ordinaire antisemieten.
‘Feiten aan de grond’
Met de belofte drieduizend woningen te bouwen, laat hij zien waar hij wérkelijk voor staat. Vergeet de vrome praatjes over de tweestatenoplossing waar Israël zogenaamd een voorstander van zou zijn. Netanyahu wil heersen. Over een volk dat geen volk mag heten, in een land dat geen land mag zijn.
‘Feiten aan de grond’, noemen Israëli’s die nederzettingen. Terwijl iedereen praat over vrede, schept het land zo haar eigen onweerlegbare ‘feiten aan de grond’. Hardliners denken werkelijk dat Israël op deze wijze de Palestijnse gebieden kan onderwerpen en inkapselen. Alsof een volk zijn land zou kunnen vergeten, omdat een ander het in bezit heeft genomen.
East One
Tegenover buitenlandse diplomaten houdt Israël vol een voorstander te zijn van een ‘tweestatenoplossing’, maar de recente strafmaatregelen maken duidelijk hoe die andere staat er uit mag zien. Niemand mag haar een staat noemen. En als dat toch gebeurt, zal Israël die staat persoonlijk de nek om draaien. De drieduizend woningen zijn gepland in een nauwe zone, East One, die in feite de enige nog resterende corridor vormt tussen het noordelijk en zuidelijk deel van de Westelijke Jordaanoever.
De Palestijnen willen als staat worden erkend? Goed, dan snijdt Israël die staat alvast in tweeën. Dat zijn, naast alle mooie praatjes, voor Israël de ‘feiten aan de grond’.
Geen vrede
De strafmaatregelen zijn veel meer dan gemiste kans, zoals veel diplomaten zeiden, en zoals Ronnie Naftaniël schreef in de NRC van 5 december. Zij geloven dat Israël de gestrande vredesonderhandelingen ‘een positieve impuls’ had kunnen geven, zoals Naftaniël het formuleert. Maar wie nu nog praat over vredesonderhandelingen, is redelijk los van de werkelijkheid geraakt, of verslaafd aan een roze bril.
De harde werkelijkheid is dat Israël geen vrede wil, en dat het de afgelopen jaren zijn best heeft gedaan om onder wat voor vredesverdrag dan ook te vermijden. Vrede is voor Israël ondenkbaar. Een afschrikwekkend vooruitzicht.
Toepassing internationaal recht
Vrede betekent normalisering van de betrekkingen met een of andere Palestijnse ‘staat’ – en dat betekent immigratie, economische verstrengeling én toepassing van het internationaal recht. Drie gevolgen die het oude ideaal van de joodse staat binnen Bijbelse grenzen heel snel onderuit zullen halen. Nee, vrede is ondenkbaar.
Het enige dat Israël kan doen, is de vrede belijden met de mond, en ondertussen met de vuist de Palestijnse staat koste wat kost voorkomen.
Waarnemerstatus
De tragiek van deze vernietigingsdrang is dat het op termijn zelfvernietiging is. De stap naar waarnemerstatus is het begin – en dat dankzij Israël. Met haar haatdragende strafmaatregelen jaagt Israël haar laatste bondgenoten tegen zich in het harnas, waardoor de Palestijnen de komende jaren steeds meer erkenning zullen oogsten en de druk op Israël steeds groter wordt.
Wellicht nu al kan het Israëlische nederzettingenbeleid volgens internationaal recht beoordeeld worden, en dan zullen rechter het omschrijven zoals het is: brute agressie en expansie.
Israël wordt zo het slachtoffer van haar eigen hardvochtigheid. De staat die een pariastaat wil stichten, wordt internationaal straks zélf een pariastaat. Met een jonge, uiterst veerkrachtige, wraakzuchtige ministaat aan haar zijde.
